Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα το ΒΗΜΑ

Το ημερολόγιό της είναι ίσως το διασημότερο στον κόσμο. Η Αννα Φρανκ, η μικρή Γερμανίδα-Εβραία που έμεινε με την οικογένειά της επί δύο χρόνια κρυμμένη στη σοφίτα του γραφείου της οικογενειακής επιχείρησης στην Ολλανδία, μεταφέρει τις τραγικές στιγμές της εποχής φιλτραρισμένες με ανθρωπιά και ένστικτο από την παιδική ψυχή της. Η ίδια (εδώ σε φωτογραφία του 1942) πέθανε από τύφο τον Μάρτιο του 1945, σε ηλικία μόλις 16 ετών, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν, αφήνοντας πίσω τη συγκλονιστική μαρτυρία της. Λίγους μήνες προτού πεθάνει είχε γράψει στο ημερολόγιό της:

«Θα έλθει κάποτε η ώρα που θα είμαστε και πάλι άνθρωποι και όχι μόνο Εβραίοι...».

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία:

Εγκλωβισμένη στη φρίκη

ΤΖΟΖΕΦΙΝ ΠΟΥΛ: Άννα Φρανκ

ΜΤΦΡ.: ΜΠΕΣΣΥ ΤΣΑΚΙΡΗ - ΣΟΥΣΗ

ΕΙΚΟΝΟΓΡ.: ΑΝΤΖΕΛΑ ΜΠΑΡΕΤ

«ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ»,

ΣΕΛ. 36, ΠΟΛΥΧΡ., ΔΕΜ., ΕΥΡΩ 15

Η Τζόζεφιν Πουλ, γνωστή συγγραφέας παιδικών βιβλίων από την Αγγλία, και η επίσης γνωστή εικονογράφος Αντζελα Μπάρετ (Λονδίνο) συνεργάστηκαν με σκέψη, γνώση και ευθύνη, συν η τεράστια εμπειρία τους γύρω από το έντυπο για παιδιά, ώστε να δώσουν αυτές τις χαμηλόφωνες πλην συγκλονιστικές σελίδες.

Είναι σε όλους γνωστό το όνομα της Αννας Φρανκ λόγω του ημερολογίου που κρατούσε για δυο εφιαλτικά χρόνια (1942-1944), κατά τη διάρκεια του αυτοεγκλεισμού αυτής και της οικογένειάς της στη σοφίτα ενός κτιρίου του Αμστερνταμ, επάνω στο Κανάλι Prinsengracht, το οποίο, σημειωτέον, σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο όπου φυλάσσονται τα χειρόγραφα της νεαρής έγκλειστης και άλλα ενθυμήματα της οικογένειας.

Το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ, που βρέθηκε αργότερα εντελώς τυχαία από τον πατέρα της Οτο -τον μοναδικό επιζήσαντα από την οικογένεια- στη λεηλατημένη από τους χιτλερικούς σοφίτα, δημοσιεύτηκε το πρώτον στα 1947 με τίτλο «Στο πίσω μέρος του σπιτιού - Het Achterhuis» για να μεταφραστεί κατόπιν σε περισσότερες από 30 γλώσσες, να διασκευαστεί για το θέατρο και τον κινηματογράφο, συγκίνησε όλο τον κόσμο μιας και πρόκειται για άμεση και συγκλονιστική μαρτυρία των θηριωδιών και του παραλογισμού των χιτλερικών.

Συγκίνησε όμως -και ακόμη συγκινεί- διότι είναι και μια νεανική κραυγή εναντίον του θανάτου και υπέρ της ζωής, που λατρεύεις και λαχταράς αλλά, φως φανάρι, τη χάνεις. Στο ημερολόγιο η Αννα Φρανκ απευθύνεται με τις επιστολές της σε μια φανταστική φίλη και περιγράφει τις προσπάθειες όλων των εγκλωβισμένων να παραμείνουν άνθρωποι μέσα σε όλη τη φρίκη, να μην απολέσουν την ελπίδα.

Παράλληλα διαβάζεται και ως ένα δραματικό χρονικό μιας εποχής τρομαγμένης, ταραγμένης από την εξάπλωση της βαρβαρότητας και της απανθρωπιάς.

Η Τζόζεφιν Πουλ περιγράφει τα χρόνια του αυτοεγκλεισμού των Φρανκ και λιγοστών άλλων φίλων με απλότητα και προσοχή, ώστε να μην πληγώνεται ο νεαρός αναγνώστης που ζει στο δικό του προφυλαγμένο κόσμο, φέρνοντας την Αννα πολύ κοντά του, μια κοπελίτσα έτοιμη να παίξει, να κρυφτεί, να τρέξει, ν' ανταλλάξει μυστικά, να αναφερθεί στα καινούρια ανέκδοτα, στα τελευταία τραγούδια, στον κυριακάτικο οικογενειακό περίπατο.

Αλλά και μήπως έτσι δεν θα ήταν; Ετσι δεν είναι όλου του κόσμου τα παιδιά πριν χτυπηθούν από τη συμφορά; Το γνωρίζουμε. «Ενα κομμάτι ουρανού και η κορυφή μιας καστανιάς που ξεπρόβαλλε στο παράθυρο της σοφίτας...». Και ιδού η φύση μ' όλα της τα κάλλη μες στο σκοτεινό δωμάτιο όπου βρισκόταν η Αννα, η οποία -λέει- όταν ήταν νεογέννητη έκανε την αδελφή της να γελάει: «Τα φουντωτά μαλλιά της θύμιζαν σκαντζόχοιρο και είχε πεταχτά αυτιά σαν του καλικάντζαρου». Και αργότερα, στο σχολείο, ήταν πολύ άτακτη και της άρεσε να κάνει αστεία και γκριμάτσες, έτσι που και οι δάσκαλοι ακόμη γελούσαν τρανταχτά. Ο κινηματογράφος, η αδυναμία της. Είχε και μια γατούλα που αναγκάστηκε να αποχωριστεί...

Ωραίο, συγκινητικό, ειλικρινές και παράλληλα ενημερωτικό βιβλίο, που δυναμώνει αισθήματα και γεννά άλλα.Οι εικόνες της Αντζελας Μπάρετ -εκτός της ομορφιάς τους- μας μεταφέρουν σ' εκείνα τα σκληρά, για όλη την ανθρωπότητα, χρόνια της Ιστορίας.

Ηλικία: Τελευταίες τάξεις του Δημοτικού (αναλόγως)