Η Μαριορή και τα Μικρά Τερατάκια




Καλωσορίσατε στο σπιτικό μας.


Στο σπιτικό που μένει η Μαριορή και τα 18 της Μικρά Τερατάκια!!!




Δεκαοχτώ; Μάλιστα!

Και Τερατάκια; Πάλι μάλιστα!

Αλλά προσέξτε: Μικρά!!! Ε, όχι και πολύ μικρά, για να λέμε την αλήθεια...

Και το σίγουρο είναι πως δεν είναι τέρατα. Ούτε μικρά ούτε φυσικά και μεγάλα. Είναι Τερατάκια! Όχι, δεν τα βάφτισα εγώ έτσι. Και πρέπει να σας πω ότι προσπάθησα και έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου, για να μη βγουν "Τερατάκια"! Ομολογώ πως δεν τα κατάφερα. Δεν ξέρετε τι τερατάκια είναι αυτά άμα θέλουν. Και συνήθως, το θέλουν. Και μάλιστα πολύ. Έτσι ακριβώς έγινε, και πρέπει να με πιστέψετε, κι όταν τους πρότεινα να βγάλουμε την πρώτη μας εφημερίδα. Τα έπιασε το "τερατικό" τους, και φώναζαν όλα μαζί πως θέλουν να τη βαφτίσουν:

Μικρά Τερατάκια!!!

Ίδρωσα, ξεΐδρωσα, προσπάθησα και ξαναπροσπάθησα, αλλά τίποτα. Δεν έπαιρναν από λόγια. Α, δεν ξέρετε τι τραβάω μαζί τους όταν τα πιάνει αυτό το "τερατικό". Εγώ ιδρώνω αλλά το δικό τους αυτί δεν ιδρώνει καθόλου. Κι έτσι το πήρα απόφαση και υποχώρησα. Τερατάκια θέλετε; Μάλιστα! Θα την πούμε "Τερατάκια". Την εφημερίδα, ντε...

- Όοοοοοοχιιιιιιιιιιιιιιι!

Και μικρό το γράφω... Το ΟΧΙ που μου πήρε τα αυτιά.

- "Μικρά" Τερατάκια! Έτσι θέλουμε!

Μικρά, μικρά. Και Τερατάκια; Και Τερατάκια. Τους χαλάω εγώ χατίρι; Τολμάω να τους χαλάσω; Απαπά!

Φέτος είναι ο τρίτος χρόνος που περνάω με τα Τερατάκια. Τα Μικρά! Που μόνο μικρά δεν είναι πια. Μικρά τα γνώρισα μα από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν "χρόνια και ζαμάνια" και τα Τερατάκια μου μεγάλωσαν και ψήλωσαν και μερικά με πέρασαν κιόλας στο μπόι. Για τέτοια "Τερατάκια" σας μιλώ. Που μεγάλα δεν είναι ακόμη αλλά και μικρά δε θα μπορούσε πια κανείς να τα πει. Βρίσκονται ακριβώς στο μεταίχμιο. Ανάμεσα στο παιδί και στον έφηβο. Στη μαγική ηλικία των 11 προς 12!!! Και βέβαια στην Έκτη του Δημοτικού. Έτοιμα να απλώσουνε φτερούγες (ναι, ναι, έχουν και φτερούγες, σας λέω... φτερωτά τερατάκια με τα όλα τους) να τις απλώσουν, και να φύγουν μακριά από τη ζεστή φωλιά του σχολειού μας. Και από όλους εμάς που τόσα χρόνια μάθαμε να τα θεωρούμε "παιδιά μας".

Αυτή την τελευταία χρονιά με τα "Μικρά Τερατάκια" θα φιλοξενήσει τούτο το blog. Τις στιγμές και τα κατορθώματά τους. Τις απόψεις τους και τα νέα τους. Ζωγραφιές και φωτογραφίες. Μουσικές, τραγούδια και ίσως ίσως και βίντεο... Τέλος πάντων, να περιμένετε "σημεία και τέρατα", γιατί μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία, για τερατάκια πρόκειται και αυτό μην το ξεχνάτε!

Τα 18 Μικρά μου Τερατάκια. Που δεν είναι 18, αλλά 19... Δηλαδή ήταν 18 και μετά έγιναν 17 και μετά πάλι 18, γι' αυτό σας λέω πως είναι 19!!! Τι; Δεν καταλαβαίνετε; Και αναρωτιέστε τι τερατολογίες είναι αυτές; Λοιπόν, να το πω πιο απλά μπας και συνεννοηθούμε:

Εμείς ξεκινήσαμε με 18 Τερατάκια. Μικρά. Κι αυτά μετά μεγάλωσανννννν. Εντάξει ως εδώ; Και μετά, ένα από τα Τερατάκια, τα μικρά, έφυγε και πήγε μακριά. Πολύ μακριά. Στο Μόναχο της Γερμανίας. Όχι βέβαια μοναχό του. Με τη μαμά και το μπαμπά και με την αδερφούλα της έφυγαν και πήγανε στα ξένα. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Και γιατί κανείς δεν μπορεί να σταματήσει αυτά που πρέπει να γίνουν. Έφυγε λοιπόν η αγαπημένη μας και μαθαίνουμε ότι περνά καλά εκεί και χαιρόμαστε από τη μια αλλά και μας λείπει και τη νοσταλγούμε από την άλλη. Και ίσως, λέμε, τούτη η γωνίτσα στον παγκόσμιο ιστό, να μας δώσει την ευκαιρία να τη συναντήσουμε και πάλι και να ενώσουμε γέφυρες ανάμεσα Γερμανία και Ελλάδα. Να μαθαίνουμε τα νέα της και να της λέμε τα δικά μας...

Και πάνω που μείναμε 17, τσουφ και κατέφθασε ο καινούριος! Παραγγελία να τον είχαμε, δε θα ταίριαζε τόσο πολύ στην Τερατοχώρα μας! Μικρό Τερατάκι κι αυτός και μάλιστα από εκείνα που κρύβουνε μεγάλα ταλέντα.

Έτσι γίναμε πάλι 18 και να πώς είμαστε 19! Διότι όπως σας εξηγήσαμε, κρατάμε πάντα μια καρέκλα στη μικρή μας Τερατούπολη και μια μεγάλη θέση στην καρδιά μας για το ξενιτεμένο μας Μικρό Τερατάκι. Και με τούτη την πρώτη μας δημοσίευση της στέλνουμε χιλιάδες χαιρετισμούς και περιμένουμε σύντομα και τους δικούς της.

Η Μαριορή, το Μεγάλο Τερατάκι της Τάξης!


(δηλαδή, η δασκάλα)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Λέω:



Να γίνετε αληθινά σαν δέντρα

ωραία Μικρά Τερατάκια!